Vasten: wat het is en wat het betekent, definitie en gebeden

• Hoe Pasen te beleven

"Elk jaar, tijdens de veertig dagen van de Grote Vasten, verenigt de Kerk zich met het Mysterie van Jezus in de woestijn", Catechismus van de Katholieke Kerk, 540.

Wat is vasten?

De betekenis van de vastentijd komt van het Latijnse "quadragesima", een liturgische periode van veertig dagen ter voorbereiding op Pasen. Veertig dagen als verwijzing naar de 40 jaar die het volk Israël doorbracht in de woestijn met Mozes en de 40 dagen Jezus verbleef in de woestijn voordat hij zijn publieke leven begon.

Dit is een voorbereidingstijd en conversietijd om deel te nemen aan het hoogtepunt van onze liturgie, samen met de hele katholieke kerk, waar we woensdag met groot enthousiasme aan beginnen.

In de Catechismus stelt de Kerk voor om de voorbeeld van Christus in zijn terugtocht in de woestijn, ter voorbereiding op de Paasplechtigheden. Het is een bijzonder geschikt moment voor spirituele oefeningende liturgieën penitentiairen, de bedevaarten als een teken van boetedoening, vrijwillige ontberingen zoals de vasten en de aalmoezenen de christelijke communicatie van goederen door middel van liefdadigheids- en missiewerken.

Deze inspanning van bekering is de beweging van het berouwvolle hart, getrokken en bewogen door genade tot reageren op de barmhartige liefde van God die ons eerst heeft liefgehad.

Wanneer begint de vastentijd?

Het opleggen van as op het voorhoofd van de gelovigen, Aswoensdag, is het begin van deze reis. Het vormt een uitnodiging tot bekering en boete. Het is een uitnodiging om de vastentijd door te maken als een bewustere en intensere onderdompeling in het paasmysterie van Jezus, in zijn dood en verrijzenis, door deelname aan de Eucharistie en aan het leven van de naastenliefde.

De tijd van De vastentijd eindigt op Witte Donderdagvoor de mis in coena Domini (het Avondmaal), waarmee de Paastriduum, Goede Vrijdag en Gloriezaterdag.

Tijdens deze dagen kijken we in onszelf en nemen we het mysterie van de Heer op... . verleid in de woestijn door Satan en zijn gang naar Jeruzalem voor zijn Passie, dood, Opstanding en Hemelvaart.

Wij herinneren ons dat wij ons moeten bekeren en geloven in het Evangelie en dat wij stof zijn, zondige mensen, schepselen en niet God.

Hoe leef je de vastentijd?

De vastentijd kan worden beleefd door de sacrament van de biecht, gebed en een positieve houding.

Katholieken we bereiden ons voor op de belangrijkste gebeurtenissen van Pasen door de pilaren van de bidden, vasten en aalmoezen geven. Deze begeleiden ons in onze dagelijkse reflectie op ons eigen leven als we wij streven ernaar onze relatie met God en met elkaar te verdiepenwaar ter wereld je buurman ook woont. De vastentijd is een tijd van persoonlijke en geestelijke groei, een tijd om naar buiten en naar binnen te kijken. Het is een tijd van genade.

Berouw en belijdenis

Als een tijd van boete, is de vastentijd een tijd van boetedoening is het een goed moment om te gaan biechten.... Het is niet verplicht, noch bestaat er een kerkelijk mandaat om dit te doen, maar het past heel goed bij de woorden van het Evangelie die de priester op Aswoensdag herhaalt.Vergeet niet dat je stof bent en tot stof zult terugkeren..." o "Bekeerd zijn en geloven in het Evangelie".

In deze heilige woorden zit een gemeenschappelijk element: de omzetting. En deze is alleen mogelijk door berouw en verandering van leven.. Daarom is biechten tijdens de vastentijd een praktische manier om God om vergeving vragen voor onze zonden en opnieuw beginnen.... De ideale manier om deze oefening van introspectie te beginnen is door middel van een gewetensonderzoek.

Boetedoening

Boetedoening, Latijnse vertaling van het Griekse woord ".metanoia". wat in de Bijbel de bekering van de zondaar. Wijst een volledige een geheel van innerlijke en uiterlijke handelingen om de begane zonde te herstellenen de daaruit voortvloeiende toestand voor de zondaar. Letterlijk verandering van leven, wordt gezegd van de handeling van de zondaar die terugkeert tot God nadat hij van Hem is weggeweest, of van de ongelovige die tot geloof komt.

Conversie

Worden is verzoening met GodAfkeren van het kwaad, vriendschap sluiten met de Schepper. Eenmaal in genade, na de biecht en wat die inhoudt, moeten we ons erop toeleggen om van binnenuit alles te veranderen wat God onwelgevallig is.

Om het verlangen naar bekering te realiseren, kan men het volgende doen verbouwingswerkenzoals, bijvoorbeeld: Het bijwonen van de sacramentenhet overwinnen van verdeeldheid, vergeven en groeien in een broederlijke geest; het beoefenen van de Werken van barmhartigheid.

Vasten en onthouding

De Kerk nodigt haar gelovigen uit om naleving van het vasten en onthouding voorschrift van vlees, compendium van Catechismus 432.

De vasten bestaat uit één maaltijd per dag, hoewel het mogelijk is 's morgens en 's avonds iets minder te eten dan gewoonlijk. Behalve in geval van ziekte. Alle volwassenen worden uitgenodigd om te vasten tot hun negenenvijftigste. Zowel op Aswoensdag als op Goede Vrijdag.

Het heet onthouding om zich te onthouden van vlees op vrijdag in de vastentijd. Onthouding kan beginnen vanaf veertien jaar.

Men moet ervoor waken het vasten of de onthouding als een minimum te beleven, maar als een concrete manier waarop onze Heilige Moeder Kerk ons helpt te groeien in de ware geest van boete en vreugde.

Boodschap van de Heilige Vader voor de vastentijd 2023

"Beste broeders en zusters:

De evangeliën van Matteüs, Marcus en Lucas zijn het eens over de episode van de Gedaanteverandering van Jezus. In deze gebeurtenis zien we het antwoord van de Heer aan zijn leerlingen toen zij onbegrip voor hem toonden. Kort daarvoor was er namelijk een ware confrontatie geweest tussen de Meester en Simon Petrus, die, na zijn geloof in Jezus als de Christus, de Zoon van God, te hebben beleden, zijn verkondiging van het lijdensverhaal en het kruis verwierp. Jezus berispte hem krachtig: "Ga achter mij staan, satan, gij zijt een struikelblok voor mij, want uw gedachten zijn niet de gedachten van God, maar de gedachten van mensen" (Matteüs 22:19).Mt 16,23). En "na zes dagen nam Jezus Petrus, Jacobus en zijn broer Johannes, en leidde hen apart een hoge berg op" (Mt 17,1).

Het evangelie van de Transfiguratie wordt elk jaar verkondigd op de tweede zondag van de veertigdagentijd. In feite neemt de Heer ons in deze liturgische tijd tot zich en brengt ons naar een plek apart. Ook al verplichten onze dagelijkse verplichtingen ons te blijven waar we gewoonlijk zijn, een vaak repetitief en soms saai dagelijks leven leidend, in De vastentijd nodigt ons uit om samen met Jezus "een hoge berg te beklimmen", om met het heilige volk van God een bijzondere ervaring van ascese.

Ascese in de vastentijd is een verbintenis, altijd bezield door genade, om ons gebrek aan geloof en onze weerstand te overwinnen om Jezus te volgen op de weg van het kruis. Het was precies wat Petrus en de andere discipelen nodig hadden. Om onze kennis van de Meester te verdiepen, om het mysterie van de goddelijke verlossing, gerealiseerd in de totale zelfgave uit liefde, volledig te begrijpen en te aanvaarden, moeten we ons door Hem laten leiden naar een verlaten en verheven plaats, waarbij we afstand nemen van middelmatigheid en ijdelheid. Het is noodzakelijk een reis te ondernemen, een bergopwaarts traject, dat inspanning, opoffering en concentratie vereist, zoals een bergwandeling. Deze vereisten zijn ook belangrijk voor de synodale reis waartoe wij ons als Kerk verbonden hebben. Het zal ons goed doen na te denken over dit verband tussen de vasten-ascese en de synodale ervaring.

Vasten, wandelen met hen die de Heer aan onze zijde heeft geplaatst...

Bij de "retraite" op de berg Tabor nam Jezus drie leerlingen mee, uitverkoren om getuige te zijn van een unieke gebeurtenis. Hij wilde dat deze ervaring van genade niet een eenzame was, maar een gedeelde, zoals tenslotte ons hele geloofsleven. We moeten Jezus samen volgen. En samen, als een pelgrimerende Kerk in de tijd, beleven wij het liturgisch jaar en daarin de vastentijd, wandelend met hen die de Heer als medereizigers aan onze zijde heeft geplaatst. Analoog aan de bestijging van Jezus en zijn leerlingen naar de berg Tabor, kunnen wij stellen dat onze vastenreis "synodaal" is, omdat wij samen dezelfde weg gaan, leerlingen van de ene Meester. Wij weten namelijk dat Hijzelf de weg En zo doet de Kerk, zowel op de liturgische weg als op die van de synode, niets anders dan steeds vollediger en dieper ingaan op het mysterie van Christus de Verlosser.

En we komen tot de climax. Het evangelie zegt dat Jezus "voor hun ogen werd getransfigureerd; zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als licht" (Mt 17,2). Hier is de "top", het doel van de reis. Aan het eind van de klim, terwijl ze met Jezus op de top van de berg stonden, kregen de drie discipelen de genade Hem te zien in zijn glorie, stralend met bovennatuurlijk licht. Een licht dat niet van buitenaf kwam, maar uit Hemzelf straalde. De goddelijke schoonheid van dit visioen was onvergelijkbaar groter dan elke inspanning die de discipelen hadden kunnen doen om Tabor te beklimmen. Zoals bij elke veeleisende bergwandeling is het nodig om tijdens de beklimming de ogen op het pad gericht te houden; maar het prachtige panorama dat zich aan het eind openbaart is verbazingwekkend en de moeite waard. Ook het synodale proces lijkt vaak een zware tocht, die ons soms kan ontmoedigen. Maar wat ons aan het eind wacht is ongetwijfeld iets wonderlijks en verrassends, dat ons zal helpen Gods wil en onze opdracht in dienst van zijn Koninkrijk beter te begrijpen.

De ervaring van de discipelen op de berg Tabor werd verder verrijkt toen naast de getransfigureerde Jezus Mozes en Elia verschenen, die respectievelijk de Wet en de Profeten personifiëren (vgl. Mt 17,3). Het nieuwe van Christus is de vervulling van het Oude Verbond en de beloften; het is onlosmakelijk verbonden met Gods geschiedenis met zijn volk en onthult de diepe betekenis ervan. Evenzo is de synodale reis geworteld in de traditie van de Kerk en staat zij tegelijkertijd open voor het nieuwe. De traditie is een bron van inspiratie voor het zoeken naar nieuwe wegen en vermijdt de tegenovergestelde verleidingen van onbeweeglijkheid en geïmproviseerde experimenten.

Persoonlijke en kerkelijke transformatie

De ascetische vastenreis heeft, evenals de synodale reis, een persoonlijke en kerkelijke transfiguratie tot doel. Een transfiguratie die in beide gevallen haar model vindt in die van Jezus en tot stand komt door de genade van zijn paasmysterie. Opdat deze transfiguratie dit jaar in ons tot stand komt, zou ik twee "wegen" willen voorstellen die we kunnen volgen om samen met Jezus op te stijgen en samen met Hem het doel te bereiken.

Het eerste verwijst naar het gebod dat God de Vader richtte tot de discipelen op Tabor, toen zij naar de getransfigureerde Jezus keken. De stem uit de wolk zei: "Luister naar hem" (Mt 17,5). De eerste aanwijzing is dus heel duidelijk: luister naar Jezus. De vastentijd is een tijd van genade voor zover wij luisteren naar Hem die tot ons spreekt. En hoe spreekt Hij tot ons? Allereerst in het Woord van God, dat de Kerk ons aanbiedt in de liturgie. Laten we het niet aan dovemansoren laten vallen. Als we niet altijd kunnen deelnemen aan de mis, laten we dan mediteren over de dagelijkse bijbellezingen, zelfs met behulp van het internet. Behalve in de Schrift spreekt de Heer tot ons via onze broeders en zusters, vooral in de gezichten en verhalen van hen die hulp nodig hebben. Maar ik zou nog een ander aspect willen toevoegen, dat heel belangrijk is in het synodale proces: luisteren naar Christus betekent ook luisteren naar onze broeders en zusters in de Kerk; dat wederzijdse luisteren dat in sommige fasen het hoofddoel is, en dat hoe dan ook altijd onmisbaar is in de methode en de stijl van een synodale Kerk.

Bij het horen van de stem van de Vader "vielen de discipelen op hun aangezicht op de grond, vervuld van angst. Jezus kwam naar hen toe en raakte hen aan en zei tegen hen: "Sta op, wees niet bang". Toen zij hun ogen ophieven, zagen zij niemand anders dan Jezus alleen" (Mt 17,6-8). Dit is de tweede aanwijzing voor deze veertigdagentijd: niet toevlucht nemen tot een religiositeit die bestaat uit buitengewone gebeurtenissen, uit suggestieve ervaringen, uit angst de werkelijkheid onder ogen te zien met haar dagelijkse strijd, haar moeilijkheden en haar tegenstrijdigheden. Het licht dat Jezus aan de leerlingen laat zien is een voorproefje van de Paasglorie en wij moeten daarheen gaan, "Hem alleen" volgend. De vastentijd is gericht op Pasen. De "retraite" is geen doel op zich, maar bereidt ons voor op het beleven van de passie en het kruis in geloof, hoop en liefde, om de verrijzenis te bereiken. Evenzo mag de synodale reis ons niet in de illusie brengen dat we zijn aangekomen wanneer God ons de genade schenkt van enkele sterke ervaringen van gemeenschap. Ook daar herhaalt de Heer ons: "Sta op, wees niet bang". Laten we naar de vlakte gaan en moge de genade die we hebben ervaren ons ondersteunen om in het gewone leven van onze gemeenschappen ambachtslieden van de synodaliteit te zijn.

Beste broeders en zusters, die de Heilige Geest om ons tijdens deze vastentijd te bemoedigen in onze klim met Jezus, zodat wij zijn goddelijke uitstraling kunnen ervaren en zo, gesterkt in het geloof, samen met hem op weg gaan, de glorie van zijn volk en het licht van de volkeren". Paus Franciscus, 2023.

Gebeden voor de vastentijd

Bidden met een open hart is de beste voorbereiding op Pasen. We kunnen het Evangelie lezen en overdenken, we kunnen de Via Crusis bidden. We kunnen ons wenden tot de Catechismus van de Katholieke Kerk en de liturgische vieringen volgen met het Romeinse Missaal. Het belangrijkste is dat we de onvoorwaardelijke liefde van Christus ontmoeten.

Heer Jezus, met uw kruis en

Wederopstanding heb je ons gemaakt

gratis. Tijdens deze vastentijd,

leid ons door uw Heilige Geest naar

getrouwer leven in vrijheid

Christelijk. Door te bidden,

toename van liefdadigheid en de

disciplines van deze tijd

Heilige, breng ons dichter bij U.

Zuiver mijn intenties

hart, zodat al mijn

De vastenpraktijken zijn

uw lof en glorie. Geef dat

door onze woorden en daden,

kunnen we trouwe boodschappers zijn

van de evangelieboodschap aan een

wereld die de

hoop op uw genade.

Amen.